- κοινωνῶν
- κοινωνέωhavepres part act masc nom sg (attic epic doric)κοινωνόςcompanionmasc/fem gen pl
Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες). 2014.
κοινωνῶν
Look at other dictionaries:
κοινώνων — κοινών partners masc gen pl … Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)
обѣщьникъ — ОБѢЩЬНИК|Ъ (15), А с. То же, что обьщьникъ. 1.В 1 знач.: ч(с)ти тѧ. [Владимира] ѡбѣщника Г(с)ь на нб҃сѣхъ сподоби бл҃говѣрь˫а твоего ради ЛИ ок. 1425, 304 (1289). 2. Во 2 знач.: Отърицаѥмъ же прѣпо(д)бн(ы)мъ ѥп(с)помь и презвютеромъ... тавли˫ами … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
κοινωνία — Το σύνολο των ανθρώπων που συμβιώνουν σε έναν τόπο ή σε μία ιστορική περίοδο. Από κοινωνιολογική άποψη, η κ. ισοδυναμεί με την ύπαρξη ενός δικτύου δεσμών μεταξύ των ανθρώπων, το οποίο βασίζεται σε συνειδητά (και όχι ενστικτώδη) στοιχεία και σε… … Dictionary of Greek
κοινωνιά — Το σύνολο των ανθρώπων που συμβιώνουν σε έναν τόπο ή σε μία ιστορική περίοδο. Από κοινωνιολογική άποψη, η κ. ισοδυναμεί με την ύπαρξη ενός δικτύου δεσμών μεταξύ των ανθρώπων, το οποίο βασίζεται σε συνειδητά (και όχι ενστικτώδη) στοιχεία και σε… … Dictionary of Greek
обьщина — ОБЬЩИН|А (27), Ы с. 1.Связь, отношение: написахомъ. ѡсобно сто˫аща˫а. цр҃квны˫а нивы или нека˫а мѣст(а). и не имѹще ѿинѹдь ѡбщины. ни къ которымъ же градомъ или селомъ. КР 1284, 148в; что бо общины земли къ нб҃си. (κοινόν) ГБ XIV, 14в; да что… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
обьщьникъ — ОБЬЩЬНИК|Ъ (75), А с. 1.Тот, кто приобщился к кому л., чему л., причастен к кому л., чему л.: и съ ст҃ыми причьтенъ бѹдеши. и съ тѣмь въ цр҃ствии ѹ нб҃снааго вл҃дкы обьщьникъ бѹдеши. ЖФП XII, 46а; съ прилежениѥмь же и тъщаниѥмь наслажа˫аисѧ… … Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)
OBLATIO — Hebraice Gap desc: Hebrew, una ex tribus primariis Sacrificiorum Vet. Testam. speciebus, e frugibus erat, constabatque e simila; cui affundebatur oleum, addebanturque thuris odores. Unde acceptum pugillum, cum universo ture, adolebat Sacerdos… … Hofmann J. Lexicon universale
σκέμμα — ατος, τὸ, ΜΑ 1. σχέδιο, τέχνασμα («συμμέτοχος τοῡ σκέμματος», Ιώσ.) 2. πλεκτάνη, επιβουλή, ενέδρα («ἠδίκεις κοινωνῶν τῆς ἐπιβουλῆς, ὅσον ἐπὶ τοῑς σκέμμασι», Ιούλ. Καίσ.) αρχ. 1. αντικείμενο σκέψης, διανόησης («εἰς φαῡλον... σκέμμα ἐμπεπτώκαμεν… … Dictionary of Greek
